Üniversite Hayatı

Üniversite sınavında Türkiye sıralamasında 140.000 civarlarına girerek okul sonuncusu olarak liseyi bitirdim. Benden beklenilenin çok altında bir sıralama ile İstanbul’a koşarak geri döndüm ve ilk işim ortaokuldan beri ilgilendiğim kaligrafi sanatını bir gelir kaynağına dönüştürmek istedim. İstanbul’da ufak bir araştırma ile çok uygun fiyata tabaklar, kağıtlar ve baskılı kartonlar alıp 300₺ gibi bir sermaye ile İstanbul’un Eminönü ve Beylerbeyi ilçelerinde kaligrafi sanatını icra ederek günde yaklaşık 1000₺ para kazanmaya başladım. İnsanların hoşuna gidecek şekilde istediği yazıları yazıyordum ve para kazanıyordum. Ayrıca insanlar henüz küçük olduğum için beklediğimden çok daha fazla ilgi gösteriyorlardı. Bu sayede iyi paralar kazanıp yapacağım diğer projelere, eğitimlere ve ekipmanlara yatırım yapmaya başladım. İnsanların kazanmak için kapısında kuyruk olduğu, senelerce beklediği bilgi yarışmalarında bile zor kazanacağı paraları o yaşta kazanıp aslında sistemin ne kadar saçma olduğunu. İnsanların çok büyük bir kesimine paranın ne kadar ulaşılamaz ve kazanması ancak milyonda bir olacağını dikte ettiğini farkettim. Gerçekten yıllardır “Kim Milyoner Olmak İster” yarışmasında sadece 1 kişinin kazabildiği bir milyon lirayı ben 22 yaşında işime yatırım yaparken harcadım. İşte bu olaylar, dünyaya ve sisteme bakış açımı tamamen değiştirdi. Memur ailesinden geldiğim için, 1 memurun 1 ay çalışıp kazandığı bir maaşı işimi ölçekleyerek 1 günde, hatta bazen 1 saatte kazanabiliyordum. Bunu algılayabilmek ve bu düzeni ölçekleyebilmek biraz zamanı almıştı. Bu süreçte büyük bir bütçeyi de yanlış yönlendirmiştim ama bunların hepsine hala bir tecrübe olarak bakıyorum ve ileride bana katacağı daha büyük şeyleri düşünüyorum. Her projemde kaybettiğim şeylerin aslında bir yatırım olduğunu ve onları ilerleyen zamanlarda misliyle topladığımı gören çevrem artık bana inanır ve destekler olmuştu.